Vakkie C, deel XXXXVI: Ode aan Huub

U bevindt zich hier:
/ Vakkie C, deel XXXXVI: Ode aan Huub

Voor Moerse Boys, door Moerse Boys en (vaak) over Moerse Boys. Dat is Vakkie C in een notendop. Deze columnrubriek werd ooit bedacht om de ontstane Coronaleegte te vullen, maar heeft inmiddels een permanent karakter. Iedere zaterdagochtend kunt u in deze rubriek een column/verhaal/artikel lezen. Regelmatig staat onze club centraal, maar ook andere zaken in het leven passeren de revue. Vakkie C is leesvoer voor bij het ontbijt, tijdens het toiletbezoek of wanneer dan ook. Vandaag deel 46: Ode aan Huub.

Geen voetbalclub kan zonder zijn vrijwilligers, zo ook niet Moerse Boys. En elk van hen doet dat op zijn eigen manier en steekt daar met al zijn liefde de tijd in die hij of zij daar in wil steken. De een wat meer dan de ander. Zo is bijvoorbeeld een voorzitter niet alleen het visitekaartje van de club maar is die achter de schermen, wat het grote publiek niet ziet, met allerlei andere zaken bezig. Hetzelfde geldt overigens voor de activiteitencommissie, de kantinebeheerder en de leider van de JO9-2. Echter is er voor mij niemand bij Moerse Boys die de club meer symboliseert als Huub, de materiaalman.

Vanaf mijn vijfde levensjaar loop ik al rond op sportpark Akkermolen. Eerst in tijden van de kleedkamers met de authentieke houten blauwe deuren en nu alweer enkele jaren in de, grotendeels door vrijwilligers (daar zijn ze weer) gebouwde, kleedkamers die van alle gemakken zijn voorzien. Het moet dus ergens in 1996 zijn geweest dat ik met een bal voor het eerst dribbelde over de groene zoden aan de Akkermolenweg. Voordat dat leer eenmaal op het veld aankwam, had het natuurlijk eerst een uitvoerige keuring van onze terreinmanager ondergaan.

Wanneer ik de archieven induik zie ik dat Huub in 2009 tot verenigingsman van Moerse Boys is verkozen. Een ABC’ tje moet dat zijn geweest destijds. Hetzelfde als een standaard zaterdag op de voetbal als Huub weer aan een wijntje zat na een lange dag. Je vraagt je niet af of het gaat gebeuren maar wanneer het gaat gebeuren. Ieder weekend, iedere ochtend, vertrok Huub in alle vroegte op zijn fiets naar het sportpark. Programma van de dag onder zijn neus geschoven, bal pakkend en indrukkend met de vingers en na een goedkeurende knik in het netje gooiend, klaar voor het inschieten. 

Van de kalklijnen zetten, tot aan het organiseren van de hesjes en de pionnen, Huub deed het allemaal. Als Huub niet in zijn materiaalhok te vinden was, was hij nooit ver weg. Het materiaalhok was tenslotte zijn paleisje en daar was hij, meer dan terecht, trots op. Huub is Moerse Boys en Moerse Boys is Huub. Geregeld mopperend dat de uit-ploeg de kleedkamer weer eens zonder schoon te maken had achtergelaten of dat de JO15-1 weer een bal kwijt was, maar dat namen we ter info aan. ‘Tja, wat doe je eraan.’  

 Tegenwoordig is hij helaas niet meer in de mogelijkheid om de klusjes zoals voorheen te volbrengen maar denk maar niet dat we van hem af zijn. Hij is wellicht nog vaker op het sportpark te vinden dan menig huidig selectiespeler. Het moet een onmogelijke taak zijn, Huub vervangen. Protegé Ad Gommers neemt zijn honneurs waar en doet dat met verve. Een betere vervanger als Ad lijkt er niet te zijn. Echter, there’s only one Huub Kerstens.

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp